Η Αντιμετώπιση της Ζωής εν μέσω Κορονοϊού
Ας πάρουμε την καλύτερη εκδοχή: ότι δεν χάσατε τη δουλειά σας, ότι εργάζεστε μέσω τηλεργασίας, ότι και τα δύο παιδιά σας έχουν τάμπλετ, ο σύζυγος το δικό του λαπ τοπ, εσείς έναν από τους τελευταίους πιο σύγχρονους υπολογιστές.
Παρατηρείτε ότι το ένα παιδί κλείνει το βίντεο για να μην φαίνεται ότι δεν παρακολουθεί το μάθημα. Το άλλο στέλνει μηνύματα στους συνομιλήκους του. Ισχυρίζεται ότι έχει πέσει η γραμμή του Webex και εσείς έχετε την ευθύνη να τα επιβλέπετε. Ο σύζυγος λείπει στη δουλειά του. Οι παπούδες μένουν στο ίδιο κτίριο με σας. Δεν έχουν κάνει ακόμη το εμβόλιο, μάλιστα ο παππούς έχει σοβαρό πρόβλημα υγείας. Οπως λέμε στην καθημερινή γλώσσα, «τα έχετε παίξει». Σημασία έχει όμως πώς αισθάνεστε και πιστεύετε για τον εαυτό σας : Αποτυχία ή απώλεια; Τα βάλατε με ποιόν; Με σας; Με τον σύζυγο; Με την κυβέρνηση ; με τον ιό; Με τα παιδιά σας; Αν το θεωρείτε αποτυχία άδικα τα βάζετε με σας και όλη την οικογένεια. Σκεφθείτε το ξανά. Αν το θεωρείτε ΑΠΩΛΕΙΑ ναι, συμφωνώ. Είναι κάτι που είναι πάνω απο τις δυνάμεις μας. Είναι φυσικό και ανθρώπινο να έχετε χάσει τον έλεγχο.
Σε ένα διαδικτυακό σεμινάριο που κάνω, τα μέλη του οποίου είναι μητέρες από τρεις ηπείρους; ΗΠΑ, ΕΥΡΏΠΗ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ, Ολες, μα όλες, λένε το ίδιο: τα παιδιά τους προσπαθούν να αποφύγουν τα μαθήματα με παρόμοιους τρόπους όπως και τα δικά μας εδώ στην Ελλαδα. Είναι σαν ένα βαρύ σύννεφο που φέρνει ακατάσχετη πλημμύρα. Η πρώτη αίσθηση είναι ότι τα έχουμε χαμένα. Δεν ωφελεί η κατηγόρια ούτε η ένταση.
Ως αντίδοτο της κατάστασης αναπτύσσουμε μία πολύ σπουδαία δεξιότητα που λέγεται Ανθεκτικότητα